بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی با شدت Fatmax و آستانة بی‌هوازی و تناوبی شدید بر ظرفیت چربی‌سوزی بیماران پیش‌دیابتی

اختلال در سوخت‌وساز چربی یکی از نقص‌های موجود در افراد پیش‌دیابت و زمینة ابتلابه دیابت نوع دو است. هدفاز انجاممطالعةحاضر،بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر ظرفیت چربی‌سوزی بیماران پیش‌دیابتی بود. تعداد 32 بیمار پیش‌دیابتی (سن 0/4±  7/38 سال، BMI 4/1  ±9/26 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدن 5/2±  2/26 درصد و VO2peak 22/0  ±49/2 لیتر در دقیقه) در چهار گروه کنترل (CON)، تمرین تناوبی شدید (HIT)، تمرین تداومی با شدت Fatmax (FAT) و تمرین تداومی با شدت آستانة بی‌هوازی (IAT) قرار گرفتند. گروه‌های HIT، FAT و IAT، به‌مدت 12 هفته و هفته‌ای چهار جلسه به اجرای تمرین ورزشی (به‌ترتیب با شدت 90 درصد VO2peakدر هر تناوب، شدت Fatmax و شدت آستانة بی هوازی) پرداختند. از آزمون آماری تی همبسته و تحلیل واریانس یک‌طرفه برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد.میزان تأثیر تمرین ورزشی بر حداکثر اکسیداسیون چربی در گروه‌های FAT، IAT و HIT، به‌ترتیب 35 درصد، 25 درصد و 26 درصد بود که این تفاوت بین گروه FAT با گروه‌های IAT و HIT معنا­دار بود (P < 0.05). همچنین، میزان تأثیر تمرین ورزشی بر Fatmax در گروه‌های FAT، IAT و HIT، به‌ترتیب 33 درصد، 24 درصد و 27 درصد بود که این تفاوت فقط بین گروه‌های FAT و IAT معنادار بود (P < 0.05).نتایج پژوهش نشان داد که میزانتغییر اکسیداسیون چربی در سه گروه تمرینی نسبت به قبل از تمرین متفاوت بود. این بدان‌معنی است که شدت و نوع فعالیت ورزشی ممکن است از عوامل تأثیرگذار بر اکسیداسیون چربی در افراد پیش‌دیابتی باشند.